Всехсвятское cmentarz – to najstarszy pamiątkowy cmentarz w Tule. Po epidemii dżumy Katarzyny II został wydany dekret o zakazie pochówków w kościołach w mieście. W związku z tymi wydarzeniami władze Tula przeznaczono nowe miejsce pod cmentarz – na południowych obrzeżach miasta. Zmarłych od zarazy w Tule było trochę: 12 osób płci męskiej, kobiety nie były brane pod uwagę. Cmentarz został окопано fosą i na nim początkowo захоранивали tylko zmarłych od zarazy. Nieco później tam postawiono drewniany kościół. Aby zaoszczędzić miejsce na cmentarzu ludzi chowano warstwowych. Groby z tego powodu zostały неглубокими, i na cmentarzu był nieprzyjemny zapach.

W 1839 r. gubernator A. E. Аверкиев zajął zieleni cmentarza. Zwracając się do biskupa Дамаскину, prosił go przekonać parafian przekazać pieniądze na ogrodzenie cmentarza. Na ofiarowane купечеством środki powstał wysoki wał i głęboka fosa.

Z biegiem czasu obszar, który przylega do cmentarza, okazała się gęsto zabudowanym mieszkania, a cmentarz nadal rosnąć, dodając nowych i nowych pochówków. W końcu jego zdrowie stan znowu się pogorszył, i mieszkający w pobliżu mieszkańcy zwrócili się do władz z prośbą o uporządkować cmentarz.

W 1847 r. gubernatorem H.H. Муравьевым zostało wydane rozporządzenie poprawić bramy wjazdowe i wał, zbudować wartownik dom i zatrudnić strażników, do obowiązków których powinien był wchodzić kontrolę nad tym, żeby nie wycinali grobu na miejscu starych grobów, a gęstość grobów na cmentarzu nie był duży. Wszystkie koszty gubernator chciał dokonać na rachunek budżetu miasta, ale duma nie poparła decyzję gubernatora. W końcu musieli ponownie zbierać datki na remont cmentarzy.

W 1864 r. do prawosławnej diecezji parafianie zwrócili się Tula wspólnoty katolickiej z prośbą, aby przeznaczyć je na cmentarzu miejsca pochówku ich parafian. Tak na Всехсвятском cmentarz powstał лютерано-katolicki odcinek, który został oddzielony fosą od pozostałej części cmentarza. Później był robiony prywatne wejście w postaci bramy z wieżami, wykonane w stylu gotyckim (zachowały się i teraz).

W 1889 r., w południowej części Всехсвятского cmentarza został odprowadzony na posterunek do grobów wojskowych, które, zdaniem władz, muszą хорониться w określonym miejscu, a nie w różnych miejscach cmentarza. W 1914 r. obszar ten został powiększony kosztem grobów wojskowych, poległych w trakcie i wojny Światowej.

W 1910 r. od strony wschodniej cmentarza rozpoczęto budowę kamiennej ściany, z biegiem czasu jest ono w pełni został ogrodzony na całym obwodzie.

Aż do 1970 r. na Всехсвятском cmentarzu trwały pochówku. Wtedy stało się nazywać pamiątkowych. Teraz na Всехсвятском cmentarz jest dozwolone захоранивать tylko urny z prochami. Za zgodą władz lokalnych, jako wyjątek, na cmentarzu wytwarzają pojedyncze groby wybitnych ludzi: w 2000 r. w pobliżu ołtarza Всехсвятского katedry pochowano go proboszcza, ks Anatolija Родионова; na Всехсвятском cmentarzu została również zachowana shimonahinya Nilu, алтарница katedry.

Всехсвятское cmentarz w Tula ma dużo kultury i wartości artystycznej, potwierdzone obecnością macew i sarkofagów o różnych kształtach z granitu, z białego kamienia, metalu, marmuru w różnych artystycznych stylach – od baroku do secesji; obecność кованных ogrodzeń i krzyży.

Najbardziej znanymi pochówków na Всехсвятском cmentarz Tula są: crypt-kaplica rodziny N.I. Ждановского (sterującego Tula służbowym przez izbę), nekropolia Добрыниных (18-19 w.), nekropolia Ливенцевых (19 w.), rodziny Ваныкина D. J. (organizatora Ваныкинской szpitala w Tule), Грушецкого W. P. (pierwszego głównego lekarza Ваныкинской szpitala), nagrobki Лугининых, Белоусова p. P. (sanitarnego lekarza Tula, założyciela parku miejskiego), Белобородова H.I. (wynalazcy aberracji akordeonie), Баташева A. W. (założyciela szpitala w Иншинском), Стечкина J. S. (znanego lekarza, Tula) i wiele innych.