Katedra Świętego Jakuba – najważniejszy kościół miasta Szczecina, został zbudowany przez mieszkańców miasta na wzór kościoła Najświętszej Marii panny w Lubece. Jest to największy kościół na Pomorzu, w ciągu wielu lat po Reformacji była częścią Pomorskiej kościoła Ewangelickiego, ale po ii wojnie światowej stała się kościołem katolickim. Katedra Świętego Jakuba znajduje się na Starym mieście.

Kościół został zbudowany w 1187 r. na miejscu drewnianej kaplicy. Prace przy rozbudowie kościoła trwały aż do xiv wieku. W drugiej połowie xiii wieku został stworzony pięciokąt ołtarz, obok których została zbudowana wolnostojąca kaplica. Na drugim końcu gotyckiej nawy zbudowano dwie wieże. Podczas burzy w 1456 roku jedna z tych wież załamał się i zniszczyła część kościoła, w tym zachodnią część nawy. Odbudowa trwała do 1503 roku, pod wodzą mistrza Johna Beneke. Została zbudowana jedna wieża centralna zamiast dwóch poprzednich.

Kościół został ponownie zniszczony w 1677 roku, podczas Duńsko-szwedzkiej wojny i odbudowana w stylu barokowym w roku 1693.

Pod koniec xix wieku przeprowadzono gruntowny remont świątyni. W 1894 roku został zainstalowany iglica o wysokości 119 m, arcydzieło wieżę świątyni. Kościół został wyposażony ogrzewaniem elektrycznym.

Naloty powietrzne w nocy 16 sierpnia 1944 w czasie ii wojny światowej spowodowały silne zniszczenia kościoła. W latach powojennych kościół chciał zburzyć, ale było uważamy, że podjęcie pracy będzie kosztować taniej rozbiórki budynku. W 1974 roku prace remontowe zostały zakończone, później został odbudowany i iglica.