Врачешский klasztor znajduje się w pobliżu wsi Врачиш, do klasztoru prowadzi górska ścieżka. Ten klasztor jest jednym z największych w kraju, bo tu mieszka 8 osób (3 nowicjuszce zakonu i 5 sióstr), które przestrzegają athos tradycji i pamiętają (i śpiewają) starożytne pieśni.

Uważa się, że męska osada powstała tu w XII wieku. Turcy dwukrotnie niszczyli świątynie: najpierw w XV, a potem w XVIII wieku. Podczas ostatniego najazdu, turcy zniszczyli także słynny portret warsztatu, który założył w Peio.

Odbudowa klasztoru dokonano w 1890 roku na datki mieszkańców. Klasztor ponownie został odbudowany w miejscu, w którym овчару Атанасу привиделась matka Boża: раскопав ziemi, odkrył kilka przedmiotów, w tym cudowną ikonę Врачешской Matki Bożej (obecnie znajduje się w kościele św. Klemensa), a także pozostałości starożytnego паникадила i piżama.

W 1891 roku do монастырскому kompleksu stała murowana cerkiewka – jednonawowa бескупольная bazylika z ganek. Pierwszym насельником klasztoru po jego odrodzenia stał Ignacy, który zasłynął jako ascetyczny. Z jego śmiercią klasztor ponownie opustoszał. Od 1935 roku osiedlili się tutaj zakonnica Eufemii i kilka nowicjuszek, po czym klasztor przekształcił się w damskiej.

W XX wieku zostały odbudowane келейные obudowy i kaplica św. Klemensa Ohrid.

Poświęcony klasztor Czterdziestu Męczennik Севастийским, co było odbiciem święto. A na drugim miejscu za dnia ten lud czci Narodzenia Nmp.

W klasztorze znajduje się grób matki Кассианы, a także relikwie świętych Tryphon, Харлампия, Demetriusza, Serafin z sarowa, Pantelejmona i cząstka Krzyża Świętego. Tutaj przechowywane są przywiezione z Grecji mocy Czterdziestu Męczenników.