Muzeum Grevin – muzeum figur woskowych na bulwarze Montmartre, najbardziej znany w świecie po muzeum figur woskowych Madame Tussaud.

Pomysł utworzenia muzeum wpadł Artur Meyer w 1881 roku. Meyer – ciekawa postać w historii Francji XIX wieku. Wnuk rabina, chłopiec z ubogiej rodziny żydowskiej stał się роялистом, katolikiem, антидрейфусаром, jednym z kluczowych postaci Trzeciej republiki Francuskiej. Walczył w pojedynku, walczył o powrót monarchii, posiadał burżuazyjnej przez gazetę " Le Gaulois i otworzył muzeum figur woskowych. Właśnie gazeta podpowiedziała mu ideę muzeum – Meyer postanowił, że czytelników będzie interesujące zobaczyć, jak wyglądają te, o których codziennie piszą na pierwszej stronie. (Ówczesne типографское sprzęt nie pozwalał drukować zdjęcia).

Wcielać ideę w życie Meyer zaprosił Alfreda Grevena. Rysownik, rzeźbiarz i projektant kostiumów teatralnych Grévin blisko zajął się produkcją figur woskowych. W końcu muzeum stał się nosić jego imię. Lokal otworzył drzwi w 1882 roku – i to był sukces! W 1883 roku znany inwestor Thomas Gabriel umieścił w muzeum pieniądze, niż znacznie pomógł go poszerzyć, a także wzbogacił wnętrza nowymi cennymi dekoracjami. Tak powstał teatr Grévin i Pałac miraże (sala, gdzie za pomocą systemu luster, jak w kalejdoskopie, pokazują show; rozrywka został wymyślony na potrzeby wystawy Światowej w 1900 roku).

Teraz muzeum kontynuuje dzieło trzech ojców-założycieli – pokazuje publicznie twarze gwiazd. Zaskakujące, ale w dobie internetu ludzie z przyjemnością gapią woskowe figury i fotografują się z nimi. W dziesięciu obiektach muzeum znajduje się około 500 figur, przedstawiających sławnych ludzi i fikcyjne postacie: Mozarta, Aznavour, Roztropowicza, Picasso, Napoleona, Nostradamusa, Einsteina, Esmeralde, Lara Croft, Człowieka-pająka... Część ekspozycji przedstawia kluczowe momenty w historii Francji: śmierć Rolanda, spalenie Joanny d ' Arc, morderstwo Marata i tym podobne dramatyczne sceny. Mówią, że można pomylić gościa z woskowe figury, ale to bardzo wątpliwe stwierdzenie. Choć produkcja woskowych manekinów – pracochłonny i długotrwały proces, wyglądają bynajmniej nie żywi.