Paryskie Muzeum sztuki dekoracyjnej znajduje się w zachodnim skrzydle Luwru, a to nie jest przypadkiem: na przestrzeni wieków francuski styl życia był uważany za wysoką sztuką.

To muzeum jest jedynym we Francji, reprezentujący techniki i materiały rzemiosła artystycznego od Średniowiecza do współczesności. W jego zasobach około 150 000 eksponatów, z których użytkownicy mogą widzieć 6000, экспонирующихся na zasadzie chronologia: średniowiecze, Renesans, XVII-XVIII w., XVIII-XIX wieku, w stylu secesyjnym, art deco... i tak dalej, aż do naszych dni. Jest tu również ekspozycje tematyczne – drzewo, biżuterię, zabawki.

Kolekcja zawarte tu w 1905 roku, składa się głównie z mebli, naczyń, dywanów, szkła, biżuterii, odzieży. Na to wszystko warto zobaczyć: Francja XVII wieku zadawałam ton w rozwoju europejskiej sztuki dekoracyjnej. Tutaj urodził się "wielkim stylu" Ludwika XIV, Wersal długo określił rolę dekoracji we wnętrzu. Francja dała światu wyrafinowane techniki, nazwane nazwiskami ich twórców, – мебельщика Andre Charles Kula, красильщика Tkaniny.

Francję można nazwać krajem przemyślanego i objawia się w każdych szczegółach dekoracyjnego myślenia, w umacnianiu zasad których brali udział wielcy twórcy. Dominacji modernizmu w pierwszym kwartale 20 wieku jest związane z imieniem genialnego Le Corbusiera. Połowa wieku daje przepiękną ceramikę Légera i Picassa, dywany i plakaty Dufy, witraże Matisse ' a. Wnętrza paryskich lotnisk, sal konferencyjnych UNESCO, Paryskiego Domu radio urządzone wybitnych dekoratorów-прикладниками.

Muzeum sztuki dekoracyjnej jest częścią ogólnopolskiej organizacji Les Arts Decoratifs ("Dekoracyjne sztuki"), założonej w 1882 roku, po Paryskiej wystawy Światowej, do zapisywania utworzonych w tym zakresie prac.

W muzeum można zobaczyć i we wszystkich szczegółach rozważyć przedmioty z różnych epok: spinki do krawatów, domki dla lalek, pierwsze fototapety. A obok, na przykład – odtworzone wnętrze sypialni kurtyzany Lucy Emily Делабинь, której luksusowe łóżko opisał Emil Zola w powieści "Nana".