W okolicy Тюоку, zabytkowym centrum Osaki, położony jest pięciopiętrowy zamek z białymi ścianami i zielonym dachem, jeszcze trzy piętra odchodzą pod ziemię. Historia zamku w Osace rozpoczęła się w 1496 roku, kiedy na tym miejscu mnich Ren-nie zbudował dla własnej prywatności mała świątynia buddyjska, nazwany Исияма Hongan-ji, jednak szybko się do niego zaczęli przyjeżdżać zwolenników, i świątynia z czasem stał się klasztor, należący do szowinistycznej szkole Czystej wody. Klasztor przez długie lata znajdował się w stanie oblężenia w ciągu 11-letniej wojny, którą prowadził władca Oda Nobunaga. Kiedy w 1580 roku mnichów zmuszony się poddać, oni podpalili klasztor, aby ten nie należał do zwycięzcy.

W 1583 roku na tym miejscu zaczął budować swoją nową siedzibę już inny władca, Toyotomi Hideyoshi. On nakazał każdego pana-słudzy dostarczyć do budowy materiały i siłę roboczą, dając tym samym do zrozumienia, że возводимый im zamek powinien stać się najważniejszym w kraju. Na budowie pracowali do 30 tysięcy osób dziennie. Z całego kraju i z całej okolicy do miejsca budowy dostawy kamienie, w tym gigantycznych rozmiarów, w sprawy szły nawet kamienie z murów i fundamentów pobliskich klasztorów i kamienne nagrobki. Jeden z olbrzymich kamieni waży 140 ton i został przewieziony z wyspy Kiusiu z prowincji Будзэн. Inny gigant waży 130 ton i przybył z wyspy Shodo. Dla większej wytrzymałości kamienie скрепляли roztopionym ołowiem. Dwa lata później została zbudowana strona główna wieża zamku, a po roku budowa została zakończona. Zamkowy zajął powierzchnię około 8 kv. kilometrów. Wysokość głównej wieży wynosiła 58 m. Dobrze ufortyfikowane i wydaje się nie do zdobycia zamek miał także pomieszczenia przeznaczone do przyjmowania ważnych gości, organizacji uczt i ceremonii herbaty.

W 1614 roku zamek był oblegany 200-тысячным wojskiem szoguna Ieyasu Tokugawa, ale wytrzymał ten atak. Ieyasu zdobył zamkiem z drugiej próbie podjętej w 1615 roku. Ówczesny właściciel zamku Хидэери, syn Toyotomi Hideyoshi, i jego matka zamiast haniebnej porażki wybrali samobójstwo (na miejscu ich śmierci zainstalowana na znak pamięci), a sam zamek został zniszczony.

W 1620 roku na zlecenie Ieyasu Tokugawa zamek przebudowany, ale w 1665 roku jego główna wieża spłonęła po uderzeniu pioruna, więc znowu poszli na prace remontowe. Po kolejnym pożarze, do którego doszło już podczas Restauracji Meiji 1868 roku, na miejscu zamku pozostały w zasadzie ruiny, a ocalałe budynki zostały przekształcone w koszary. Odnowiony w 1931 roku zamek został zniszczony jeszcze raz w czasie ii wojny światowej, a kolejna jego renowacja została przeprowadzona dopiero w końcu XX wieku. Plac zamkowy zmniejszyła się osiem razy i wynosi zaledwie 1 tys. km, a w odrestaurowanej głównej wieży obecnie znajduje się muzeum.