Jeszcze jeden chińska świątynia w Nagasaki – Софуку-ji – jest najbardziej znany z czterech tak zwanych "klasztorów szczęścia". Rok budowy – 1629-ej, założycielem był mnich z Chin Тенэн, w budowie brali udział także imigranci z chińskiej prowincji Fujian. Świątynia jest przeznaczony dla chińskiej diaspory Nagasaki, której liczebność była tak duża, że wynosiła 15 procent całej populacji miasta.

Budowa klasztorów szczęścia" prowadzono w latach okrutnych prześladowań chrześcijaństwo. Władze miały pełne wsparcie upowszechniania dwóch tradycyjnych religii, w tym buddyzmu. Budową tych świątyń chińska diaspora udowadniał swoją niezwiązek na temat doktryny chrześcijańskiej. Świątynia należy do buddyjskiej szkole Обаку.

Софуку-ji został zbudowany w tradycji chińskiej architektury późnego okresu dynastii Ming. Świątynne bramy Дайпо-mont i sala główna Дайо Ходэн, w którym znajduje się pomnika Buddy Siakjamuniego, zostały wyprodukowane w Chinach, rozebrane i zbudowane na nowo już w Nagasaki. Te dwie atrakcje są skarbem narodowym Japonii. Tylko kościół przechowuje 21 wartość kulturową.

Podczas renowacji posągi Buddy w 1935 roku został znaleziony organ wewnętrzny ze srebra i tkaniny. W świątyni przechowywana jest także pomnika bogini morza i patronki marynarzy Matsu. Kolejną atrakcją jest ogromny kocioł, który został wykonany na polecenie kapłana Кианхая do gotowania kaszy i rozdawanie jej potrzebującym w czasie głodu 1681 roku. Codziennie w kotle gotowane pięć tysięcy porcji tego skromnego dania.

Co roku od 26 do 28 lipca według kalendarza księżycowego w świątyni obchodzenia święta O-Bon, poświęcony zmarłym. W tym czasie w świątyni odbywają się uroczystości żałobne uroczystości, na które przyjeżdżają wiele chińczycy mieszkający w Japonii.