Grobowiec Konfucjusza w Nagasaki – chyba najbardziej chińskie z tego, że znajduje się w Japonii. Świątynia ta znajduje się na ziemi, która formalnie należy do chińskiej republiki ludowej, został zbudowany z materiałów przywiezionych z Chin, i pracowali nad jego powstaniem też chińczycy. Jest to jedyny na świecie świątynia konfucjusza, który wybudowali chińczycy poza granicami swojej ojczyzny. Ziemia pod świątynią została przekazana Chinom jako wyjątek, tak jak mauzoleum uznany za bardzo istotnym elementem kultury światowej.

Wielki filozof Kung Fu Zi, bardziej znany pod nazwą Konfucjusz żył w Chinach z 551 za 479 lat p. n. e. Konfucjusz założył państwową ideologię, która jest uznana za najstarszą w historii. W Japonii konfucjanizm została wydana w 285 roku, a nauka z przedrostkiem "neo" otrzymało największe rozpowszechnienie w końcu XVI wieku w latach panowania Ieyasu Tokugawa. Doktryna ta stwierdzono potrzebę hierarchii w społeczeństwie i rządzie i обосновывало podział mieszkańców Japonii na warstwy społeczne. Taka ideologia została oficjalnie przyjęta wojskowym rządem бакуфу.

Pierwszy budynek kościoła został wzniesiony w 1893 roku. Jego zbudowała społeczność chińczyków Nagasaki, otrzymując wsparcie rządy dynastii Qing. Kościół służył nie tylko miejscem kultu, ale i był w okresie nauki w szkole podstawowej. Podczas wybuchu bomby atomowej w sierpniu 1945 roku budynki kompleksu świątynnego zostały poważnie uszkodzone. Ich regeneracja trwa ponad 20 lat, a otwarcie mauzoleum dla publiczności odbyło się dopiero w 1967 roku. Po raz drugi kościół został odnowiony w 1982 roku świątynia, również przy wsparciu rządu CHRL.

W formie mauzoleum łączy w sobie cechy dwóch stylów architektonicznych – Południowych i Północnych Chin. Świątynia wykonana jest w czerwono-żółtej kolorystyce, jego teren jest otoczony murem z czerwonej cegły. Obok świątyni znajduje się staw z mostkiem z białego marmuru. Na dziedzińcu mauzoleum program 72 kamienne posągi według liczby uczniów Konfucjusza, a w głównej sali znajduje się posągowy samego nauczyciela.

Za świątynią można zobaczyć budynek szkoły podstawowej Дзинтю i muzeum Historycznego Chin, eksponaty do którego sprowadzone z Narodowego muzeum historycznego w Pekinie i dawnego pałacu cesarza. Wśród eksponatów muzeum – wzór karty jedwabnego szlaku i modele wczesnych chińskich wynalazków.