Będzińska zamek średniowieczny obronny zamek, zbudowany przez króla Kazimierza Wielkiego w Galicji w 4, 5 km od granicy ze Śląskiem, na wysokim wzgórzu. Kamienny zamek pochodzi z 14 wieku. Nowej twierdzy poprzedziły drewniane fortyfikacje, zbudowane w 11 wieku.

Drewniana twierdza została zniszczona w czasie najazdu tatarskiego w 1241 roku. W czasie panowania króla Kazimierza III Wielkiego twierdza została przebudowana w 1348 roku. Zamek został pomyślany jako wojskowy posterunek na południowo-zachodniej granicy Królestwa Polskiego. Pierwotnie został zbudowany cylindryczna wieża o średnicy prawie 11 metrów. Kolejnym etapem rozwoju twierdzy stała się budowa pięciu metrów wieże o wymiarach 9х8, 5 metrów. Górny zamek, otoczony dwoma osobnymi bramami, przechodził w dolny zamek. Dziś dolna część budowli istnieje tylko w formie fundacji. Dolny zamek został położony na zachód od górnej twierdzy.

W 1364 roku zamek odwiedził cesarz Rzymski Karol IV. W końcu xvi wieku, w niewoli przebywał Maksymilian III, arcyksiążę Austrii.

Zamek popadł w ruinę w końcu 16 wieku. Twierdza okresowo naprawiana, ale z powodu zmian w położenie granic i stosunków między Polską a sąsiednimi krajami, straciła swoje znaczenie.

W 1825 r. zamek stanowił średniowieczne ruiny, które zostały zakupione przez hrabiego Edwarda Рачинским. Nowy właściciel zrobił próbę odzyskania twierdzy, jednak po jego śmierci zamek ponownie został opuszczony. Prace renowacyjne zostały przeprowadzone dopiero w 1952 roku, po czym w Бендзинской twierdzy został otwarty muzeum.

Ekspozycja w muzeum opowiada o historii uzbrojenia od czasów Średniowiecza do ii wojny światowej. Również część wystawy poświęcona historii zamku i wojennej historii regionu.