Posąg Боудикки – starożytnej wojowniczki, która stała się jednym z symboli brytyjskiej narodu, – może być przypisane do wielu londyńskich paradoksów. Rzecz w tym, że Boadicea czy 60, czy w 61 roku, walcząc z rzymianami, kosztowała z Londynem (Лондиниумом) brutalnie: trzymaj doszczętnie. Bez względu na to, wygląd pierwszej brytyjskiej "żelazną damą" uwieczniony na zachodnim zjeździe c Westminster bridge.

Królowa barbarzyńców, znana dzięki rzymskim historykom, stała się obiektem romantycznego kultu w королевах Elżbiecie i Wiktorii. Możliwe, wielkim brytyjskim правительницам льстило, że u nich był taki odważny poprzedniczka, боровшаяся z samym Rzymem. A może chodzi o to, że nazwa предводительницы, jak i na imię Victoria, znaczy "zwycięstwo". To właśnie w epoce wiktoriańskiej pojawiły się liczne rzeźbione obrazy królowej wojowników, отдавшей życie za wolność.

Tacyt podkreślał, że Boadicea była рослой, громкоголосой, z długimi rudymi włosami i umysłem "jest znacznie więcej, niż zazwyczaj u kobiety". Jej mąż Пратсутаг panować nad plemieniem иценов. Kiedy umarł, rzymianie przejęli ziemie plemienia, Боудикку publicznie dostajesz lanie, obu córek została zgwałcona. Wkrótce królowa podniosła sztandar powstania. Ицены pod jej kierownictwem pokonywali rzymskiego IX legionu. Władca wielkiej Brytanii Guy Светоний sobie sprawę, że założona zaledwie osiemnaście lat temu Лондиниум ochrony niemożliwe – rzymianie opuścili go, i królowa barbarzyńców miasto spalono, a którzy nie zdołali uciec mieszkańców wyrzeźbiła pod korzeń.

W decydującej bitwy wojskowy doświadczenie rzymian mimo wszystko wziął górę: ицены zostały podzielone, Boadicea, na Тациту, wzięła truciznę czarnego болиголова i zmarła. Tacyt pisał, że przed bitwą prosiła swoich żołnierzy uznać jej nie szlachetną królową, a kobietą, мстящей za отнятую wolność i поруганное czystość córek.

Posąg z brązu, stworzona przez Thomasa Торникрофтом w 1902 roku, przedstawia szał воительницу z włócznią w ręku, na rydwanie ciągniętym przez dwa konie. Królowa wzywa żołnierzy do walki, obok niej – córki, za поруганную cześć których ona mści się na rzymian. Rzeźbiarz lekko przesadził moc starożytnej broni – ogromne wozy wyposażone w wystające z piast bojowymi kosy, charakterystyczne raczej dla starożytnej Persji. Ale wściekły podmuch оскорбленной kobiety, gotowych oddać życie za wolność, przekazany świetnie.

Pomnik skierowana do Вестминстеру, co można uznać za symboliczne: starożytna królowa jak zwraca się do obecnych parlamentarzystów, ponoszenia odpowiedzialności za kraj.