Królewski Ogród Botaniczny w Tasmanii rozciąga się na powierzchni 14 ha, w pobliżu centrum Hobart. Założony w 1818 roku, na wschodnim brzegu rzeki Derwent, ten ogród botaniczny jest drugim najstarszym w Australii. Niektóre z jego kolekcji roślin i drzew sięgają 19 wieku. Tutaj zebrane unikalna kolekcja roślin Tasmanii, zagrożonych wyginięciem. Najbardziej interesujące ją eksponatami są Królewska Ломатия i jedyny na świecie Pawilon Субантарктических Roślin. W tym dziale znajdują się rośliny wysokich południowych szerokościach geograficznych, dla których stworzono specjalne warunki klimatyczne, odtwarzające ich naturalne środowisko, – промозглые gęste mgły. Większość z tych roślin sprowadzona z wyspy Macquarie. A w ogrodzie botanicznym można zobaczyć około 6, 5 tys. roślin!

Podczas spaceru wśród tego wszystkiego флористического różnorodności można zobaczyć największy na półkuli południowej kolekcję drzew iglastych, cichy ogród Japoński, imponującą szklarni z fontanną, ogród pikantnych roślin, сводящих zmysły niepowtarzalnym zapachem, i ogród "Działka Pete 'a", stworzony przez słynnego тасманским ogrodnik Peterem Кандэллом. Staw Lilii, stworzony w 1840 roku, jest jednym z najbardziej ulubionych miejsc turystów ogrodu. W pobliżu restauracji i wizyta w centrum znajduje się romantyczna Rocznica Łuk, otoczona wysokimi rozprzestrzeniania drzewami.

Na terenie ogrodu znajduje się kilka budynków, które mają wartość historyczną. Wśród nich – dom dyrektora (dziś jest to siedziba administracji ogrodu) i Wał Artura – koryto, którym można ogrzewać do uprawy owoców. Okazało się jednak, że drzewa owocowe w Tasmanii doskonale rosną bez niczyjej pomocy, i ten wał nigdy nie był używany zgodnie z przeznaczeniem. Na północnym krańcu wału stoi jeszcze jeden domek, zbudowany w 1845 roku dla głównego ogrodnika, w którym w różnych latach mieściły дворницкая, rezydencja strażnika, herbata oraz inne pomieszczenia. Kolejny murowany wał – najdłuższy budynek w Australii, który został zbudowany z kamienia więźniami, - przecina teren ogrodu z północy na południe. To wał Эрдли-Вилмота, który, jak głosi legenda, został zbudowany, aby nie dopuścić do inwazji koniki polne. W 1878 roku w ogrodzie zostały zamontowane kute żelazne bramy, które stały się jego prawdziwą ozdobą.

Na długo przed pojawieniem się pierwszych europejczyków, na tych ziemiach mieszkali tubylcze plemiona, i ślady ich pobytu i teraz widoczne na terenie ogrodu botanicznego.