Muzeum włókiennictwa w Dżakarcie zawiera wspaniałą kolekcję wyrobów tekstylnych, przywiezionych ze wszystkich wysp położonych w Indonezji, która jest największym na świecie archipelagiem i składa się z 5 głównych wysp i około 30 małych archipelagów. Każda z wysp jest wyjątkowy i jego mieszkańców ma swoją kulturę, zwyczaje, dlatego wszystkie eksponaty prezentowane w muzeum, stanowią wielką wartość, a tak będą interesujące dla miłośników dowiedzieć się więcej na temat wschodniej, indonezyjskiej kultury.

Budynek muzeum został zbudowany na początku XIX wieku. Początkowo budynek był własnością prywatną i został zbudowany dla francuskiego biznesmena. Architektura budynku – neoklasyczny styl z elementami baroku. W czasie swojego istnienia, dom zmienił wiele gospodarzy. Najpierw było ono kupione przedstawicielem Republiki Tureckiej w Batawii. W 1942 roku dom został ponownie sprzedany, tym razem go kupił do tego, aby w czasie wojny o niepodległość Indonezji umieścić w nim siedzibę partii Barisan Keamanan Rakyat. W 1947 roku budynek wypożyczono departament spraw społecznych, który następnie umieścił w nim Instytut starszych ludzi. Później dom został przekazany do urzędu miasta, i już w 1978 roku, w czerwcu, odbyło się uroczyste otwarcie muzeum Włókiennictwa panią City Хартинах, żoną drugiego prezydenta Indonezji Hadji Mohamed Suharto.

Kolekcja muzeum zawiera różne rodzaje indonezyjskich tradycyjnych wyrobów włókienniczych, w tym i jawajski batik. Tak samo można zobaczyć wyroby tekstylne narodu батаки, aby podziwiać wspaniałe wzory i żywe kolory tkanych wyrobów w technice ikat, wykonywanej wyłącznie ręcznie. Oprócz tego w muzeum prezentowane są tradycyjne narzędzia i sprzęt, które są używane do produkcji wyrobów włókienniczych.